Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb werkelijk weinig inspiratie als het aankomt op schrijven over het woord ‘aandacht’. Mijn aandacht deze weken is vooral bij de aanstaande einddatum van mijn zwangerschapsverlof en hoe ik dan mijn aandacht weer moet gaan verdelen over alles wat belangrijk voor me is.
Als ik een beetje de balans opmaak van zaken die ik mijn aandacht wil geven zijn de belangrijkste: God, mijn gezin, familie en vrienden, mijn baan als leerkracht, mijn webshop Pavona.
Op dit moment moet ik echt weer gaan leren de aandacht te verdelen over belangrijke zaken in mijn leven. De afgelopen week was het einde van mijn zwangerschapsverlof, nadat ik enkele maanden iedere volle dag heb mogen genieten van mijn kinderen, moet ik weer 2 dagen per week werken.
Uiteraard was het de afgelopen periode zoeken naar een nieuwe balans in ons gezin, na de komst van onze jongste zoon. Ik moet toegeven dat ik het heerlijk vind om mijn tijd en aandacht op onze kinderen te richten en daarbij de rest van de wereld even buiten te sluiten. Natuurlijk komt dan uiteindelijk weer het moment dat je de wereld weer binnen moet gaan laten, weer aan het werk vind ik dan altijd een behoorlijke stap.
De afgelopen week mocht ik weer 2 dagen voor de klas staan, best wel weer even wennen, maar het voelde ook goed. Want als leerkracht in het basisonderwijs mag ik de kinderen in mijn groep ook voorzien van aandacht. Hoewel ik lesgeven leuk vind geniet ik toch het meest van echt contact met de kinderen.
Aandacht vind ik best een dingetje in het onderwijs, want als leerkracht wordt er veel van je verwacht, je moet voor enorm veel dingen aandacht hebben. We zijn daar in de eerste plaats om kinderen nieuwe dingen te leren, vaardigheden te trainen, maar ook om daarvan een (uitgebreide) administratie bij te houden.
Uiteindelijk aan het einde van de werkdag is er maar 1 ding echt belangrijk voor mij: hebben de kinderen mijn aandacht gehad? Want je kunt wel alleen willen investeren in het oefenen van vaardigheden, wanneer een kind niet gezien wordt of zich niet gewaardeerd voelt verloopt dat leerproces ook niet effectief. Als mijn werkdag voorbij is en de kinderen in de klas hebben niet de aandacht gekregen die ze verdienen; een gesprekje, waardering voor nieuwe kleren, een aai over de bol (gewoon omdat het kan) of een compliment, is het geen goede dag geweest. Want dingen die we aandacht geven, die groeien… in heel veel opzichten.
En ik hoop dat mijn kinderen ook de aandacht krijgen die ze verdienen wanneer ik ze weer even los moet laten, thuis bij beppe, spelend bij een vriendje, op school of op de peuterzaal. En wanneer ik de stralende koppies zie die mij na een werkdag thuis weer begroeten, dan weet ik dat het goed is, dat ze die aandacht gekregen hebben. Dat doet me goed.
Liefs Edwina