In het kader van Hemelvaart en Pinksteren wil ik stilstaan bij een bijzonder incident in het leiderschap van Mozes. Mozes kan de last om het volk te leiden niet meer dragen. Hij komt tot de conclusie dat het te zwaar is voor hem. En als hij het echt alleen moet doen, zegt hij tegen God: Dood me dan liever meteen. Dan blijft verdere ellende mij tenminste bespaard. (Num. 11:15) NBV
Deze woorden komen ons bekend voor, uitgesproken door de profeet Elia. Mozes en Elia worden gezien als de twee grootste profeten uit het O.T. Beide zijn ze op een punt gekomen dat ze liever zouden sterven dan doorgaan met hun levensmissie. Ontmoediging, frustratie en het gevoel ergens niet tegen opgewassen te zijn, komt dus bij de grootste leiders voor. Het is geen schande als jij je ook wel eens zo voelt. Mozes erkent zijn last en legt dat terug bij God.
God gaat de last die Mozes droeg delen met anderen. Het is interessant om te zien hoe God dit gaat doen. God gaat een deel van de Geest die hij aan Mozes gegeven had verdelen over zeventig opzichters van het volk.
We komen hier een belangrijk principe tegen van leiderschap en van het werk van de Heilige Geest. God gaat een deel van de Geest die hij aan Mozes had gegeven delegeren. En de Heilige Geest rustte zeventig mannen toe met de kracht en visie die Mozes van God had ontvangen. Zo verspreidde God de last en de reikwijdte van Mozes’ bediening. Wat is de context?
Deze les ontstond door een dieptepunt in het leiderschap van Mozes. Weet je? Soms leiden onze grootste dieptepunten tot de grootste hoogtepunten in ons leven. Onze grootste beproeving tot onze grootste bestemming!
Mozes hoorde hoe alle families bij de ingang van hun tent zaten te klagen. Het volk had een chronisch klagende en ondankbare houding ontwikkeld. Hun reisdoel was om door de woestijn in het beloofde land te komen, het land van goede beloften en volheid. In die zin was hun klagen misplaatst.
God heeft nog liever dat we Hem aanklagen (zoals Job doet), dan dat we onszelf overgeven in geklaag, buiten Hem om: ‘Hadden we maar vlees te eten. We verlangen terug naar de vis die we in Egypte volop te eten hadden, naar de komkommers en watermeloenen, de prei, uiten en knoflook. We drogen uit, we zien nooit iets anders dan dat manna…’ (Numeri 11:4-6) NBV
Een volk van 600.000 man begon dus te klagen over vlees, terwijl er elke dag een wonder gebeurde. God voorzag elke dag in tonnen brood (manna) dat uit de hemel neerdaalde. De Israëlieten waren getuigen geweest van de grootste wonderen die je maar kunt bedenken. En opnieuw begonnen ze te klagen.
Toen had Mozes het gehad. De moed zonk hem in de schoenen en net als Elia vroeg hij God om hem te doden. Weer dat geklaag, het was ook nooit goed. Hij had er geen zin meer in, geen energie meer voor. Misschien had hij wel een beginnende burn-out, en dat is geen pretje…
Misschien voel jij je ook zo, of je bent gewoon leeg vanbinnen. Je hebt alles gedaan wat je kon op je werk, in je gezin, in de kerk, en je hebt het gevoel dat je stank voor dank krijgt. Je denkt dat je er helemaal alleen voor staat en niet gewaardeerd wordt. Weet je wat God doet? Hij focust niet op het probleem dat er ligt, maar op de oplossing. God zegt:
Breng zeventig van de oudsten van Israël bijeen… Ik zal een deel van de geest die op jou rust zal ik op hen overdragen. Dan kunnen zij samen met jou de last van het volk dragen en hoef je dat niet langer alleen te doen. (Num. 11:16-17) NBV
Hey, dat is ook met Hemelvaart en Pinksteren gebeurt. God wil Zijn gaven en kracht uitdelen. De boodschap vandaag is: je hoeft het niet langer alleen te doen! Je staat niet op jezelf, je maakt deel uit van een groter geheel. Gods werk is niet een ‘one man’ show. De kerk wordt niet gebouwd op de offers en talenten van een paar mensen, maar op de offers en talenten van velen!
Ook in het N.T. zien we hetzelfde principe. Jezus vaart naar de hemel om Zijn Geest over alle mensen uit te kunnen storten. Hij deelt Zijn Geest met ons, bekleed ons daarmee om ons te bekrachtigen voor de grote opdracht: getuigen van Jezus en discipelen voortbrengen. In Efeziërs zegt Paulus: Aan ieder van ons is genade geschonken naar de maat waarmee Christus geeft. Daarom staat er: Toen hij opsteeg naar omhoog, voerde hij gevangenen mee en schonk hij gaven aan de mensen. (Ef. 4:7-8) NBV
Dit is een prachtig beeld van de hemelvaart van Jezus. Paulus citeert een Psalm van David: U bent opgevaren naar omhoog, U hebt gevangenen weggevoerd, U hebt gaven genomen om uit te delen onder de mensen. (Ps. 68:19) HSV
In dit vers wordt gezinspeeld op de geschiedenis van de ark, de troonzetel van God, die uit de kustvlakte van de Filistijnen omhooggevoerd werd naar Jeruzalem. Dit is een beschrijving van een koning die zijn vijanden verslagen heeft en zegevierend terugkeert naar zijn paleis. In zo’n triomftocht voerde de koning krijgsgevangenen mee en ook schatten die hij buitgemaakt had op de vijanden. Als de koning was aangekomen in zijn paleis, dan trakteerde hij zijn onderdanen en het volk met gaven.
Ook Christus voerde krijgsgevangenen mee: de overheden en machten der duisternis. Hij heeft de overheden en machten ontwapend en openlijk tentoongesteld en zo over hen gezegevierd. (Kol. 2:15) NBG
Wij waren gevangen. Maar de machten die ons bestaan gebonden hielden, heeft Hij overwonnen. Jezus kondigde vrijheid voor gevangenen aan. En Hij trakteert ons op de gaven van Zijn genade! Paulus vervolgd en zegt: Hij steeg op tot boven de hemelsferen, om alles met zijn aanwezigheid te vullen. Hij deelde geschenken uit, Hij is het die apostelen heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, herders en leraren, om de gelovigen toe te rusten voor het werk in zijn dienst. (Ef. 4:7-12) NBV
Zijn Heilige Geest werd uitgestort en daarmee de genadegaven en de bedieningen om de kerk toe te rusten en op te bouwen. Gods Geest bekwaamt jou en rust jou toe met gaven voor het werk in zijn dienst, zijn huis, zijn kerk.
Dus, de activiteit van de bedieningen moet resulteren in de activiteit van de gemeenteleden en wel hierin, dat ze elkaar dienen. We dienen elkaar met de genadegave die ons geschonken is. Zo wordt de gemeente opgebouwd, totdat wij allen, de mannelijke rijpheid, de maat van de wasdom der volheid van Christus bereikt hebben. (Ef. 4:13) NBG.
Ik hoop dat je tot een dieper besef bent gekomen van de betekenis van en relatie tussen Hemelvaart en Pinksteren. God deelt de Geest die op Jezus rustte uit en maakt ons, door Zijn Geest, tot een koninklijk priesterschap, om overal te vertellen hoe goed en groot Hij is die ons geroepen heeft.
Je staat er niet alleen voor. Of je nu kinderwerk doet, een Connectgroep leidt, mensen helpt Jezus te vinden en vrijheid te ervaren, mensen troost en bemoedigt: Gods Geest schakelt ieder lid in om het Lichaam van Jezus in beweging te zetten. Hij wil niet zonder jou, maar met jou het beloofde land van Zijn volheid ingaan!
Zaterdag verschijnt er een korte overdenking van 1 minuut (een hele uitdaging voor mij!) van mij in het kader van Hart voor het Huis op onze social media. Leuk als je kijkt en het deelt!
Een heel goed weekend en hartelijke groet,
Ds. Nicolas van Amerom