Het blijft bizar. De vakantie. Bedoeld om tot rust te komen. Om te re-crëeren. Maar màn! Wat gaat daar wat aan vooraf! Vóór die tijd moet er van alles af, want: dat gaat lekkerder op vakantie en bovendien: in de vakantie zijn ook die anderen mogelijk met vakantie, dus tsja: wachten kan niet. Want: dan zijn we zo zes weken verder. Tenminste, in de zomer. Op scholen moeten kinderen nog van alles, variërend van schoolreisjes tot musicals en alles er tussenin. Dan nog bedenken wat de vakantiebestemming wordt (dat zouden we al eerder bedenken, maar net was het nog januari en nu al juli…) en wat er allemaal mee moet. Als je al niet moe was, ben je het inmiddels wel. Dat is allemaal nog vóór de vakantie.
De twee foto’s bij deze blog gaan hierover: ik wilde een druppel maken en erbij zetten: ‘just trust the process’. Die druppel valt in het water en zal z’n werk wel doen. Laat los. Dat was het idee. Maar: die druppel werd al snel ingehaald door alles wat nog moest voor de vakantie… Zichtbaar in de teksten en kleuren om de druppel heen. Daarom de titel: rust-in-process, deel 1.
In de vakantie moeten we dan op avontuur. Dingen ontdekken, musea bezoeken of hele dagen kanoën, wandelen etc. Ná de vakantie moet alles worden opgeruimd, mailtjes worden beantwoord, achterstand door vakantie worden ingelopen en als je in het gelukkige bezit bent van kinderen: de kinderen worden vermaakt. Pfff.
Rust. Hoezo.
Wat is dat eigenlijk: rust? Is dat wel synoniem aan vakantie? Of is rust meer iets innerlijks? Een keuze? Kan je kiezen voor rust? Ik denk het wel. Sterker nog: als je niet wilt verzuipen in de vaart van de dag, zal je wel moeten. Rust inplannen… We zien het Jezus regelmatig doen in de bijbel. Nadat Hij hard had gewerkt, een wonder had gedaan of als er een confrontatie was geweest. Hij zegt letterlijk ook tegen zijn discipelen: ‘Komt hier en gaat met Mij alleen naar een eenzame plaats en rust een weinig’. Hij zegt het in gebiedende wijs: KomT hier en gaaT met Mij. De gebiedende wijs, niet als commando, maar een indringende uitnodiging.
Maar er is nog iets wat Jezus doet. Hij trekt zich terug om zich opnieuw te verbinden met diegene waar Hij vandaan komt. Alleen in die verbinding vindt Hij rust en daarmee re-creatie. Alleen zo kan Hij opnieuw mensen ontmoeten, inspireren, leven door geven.
Wordt vervolgd…
Liefs, Julia
www.juliamolenaar.nl